โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ คือทีวีช่องที่อวยพรให้โลก และให้ความรู้แก่ผู้คน มันมีสองวิธี : วิธีหนึ่งคือการพูด และการเห็นภาพ อีกวิธีหนึ่งคือเงียบ ๆ อยู่ข้างใน และพวกเขา กินมังสวิรัติ (วีแกน) พวกเขาทำสิ่งที่ดี พวกเขานั่งสมาธิ พวกเขายังทำงานให้กับ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์อีกด้วย พวกเขาทำในส่วนที่มองไม่เห็น และทำในส่วนที่มองเห็นอีกด้วย
วันนี้เราฉลอง ขั้นตอนบางขั้นตอนที่ไปสู่ โลกวีแกนในอนาคต บางขั้นตอน บางขั้นใหญ่ ไม่ใช่ 100% ไม่ใช่ทุกขั้นตอน แต่บางขั้นที่ใหญ่ มันดีมากแล้ว ใช่ไหม ? คุณไม่มีความสุขใช่ไหม? (ใช่) ตกลง ระหว่างฉันกับคุณ ฉันจะบอกกับ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ แต่แล้วคุณจะไม่ สามารถได้ยินมัน คุณต้องการฟังมัน? (ใช่) คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไร ตกลง ฉันเขียนมันที่นี่เพียงเพื่อ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ แต่ตกลง ฉันจะบอกคุณ ในระดับ 100% ถ้าโลกนี้กลายเป็นวีแกน จากผลลัพธ์ทั้งหมดของขั้น ที่เรามีได้ถึงตอนนี้ 62% จากความพยายาม ของโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ และจากคุณ ลูกศิษย์ทั้งหมด 9%
คุณไม่รู้ สำหรับโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ฉันก็ทำงานทั้งวันทั้งคืน และทีมงานทุกคน พวกเขากำลังทำงาน ไม่สนใจเวลาอะไร ไม่สนใจสถานการณ์อะไร พวกเขามีอาหารสองมื้อต่อวัน ของว่างระหว่างนั้นไม่นับ และถ้าเกิดสั่งเบียร์ (ไม่มีแอลกอฮอล์) หรือสิ่งอื่น ๆ ที่ไม่นับ ไม่เป็นไร ฉันตามใจพวกเขา แต่ฉันชอบสิ่งนั้น เพราะพวกเขาคือทั้งหมดที่ฉันมี ไม่ว่าพวกเขาจะเลวหรือดี ฉันรักพวกเขาและ ขอบคุณพวกเขามาก เพราะพวกเขาอาจสามารถ หารายได้ดีกว่าที่ข้างนอก ที่นี่ พวกเขามีทุกสิ่งที่ต้องการ พวกเขาแค่เขียนมัน แต่พวกเขาไม่ต้องการอะไรมาก
แน่นอน พวกเขาต้องการอาจจะ รถคนละคัน มันจะดี แต่ก็ไม่มี แม้แต่รถของฉัน ฉันยืมมาจากสุนัข ฉันซื้อรถคันใหญ่ เพราะสุนัข และถ้าหากสุนัขนั้นไปที่ไหน สักแห่งด้วยรถคันนั้น แล้วฉันต้องไป กับใครก็ตาม คนงานข้างนอก รถของเขาเต็มไปด้วยเครื่องมือ ฉันพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันมากับคุณ” บางครั้ง ฉันก็ไม่มีคน ที่จะขับรถ รถของฉันไปกับสุนัข ไม่ได้ไปกับสายลม ไปกับสุนัข ดังนั้นฉันต้องไปกับรถคันหนึ่ง คุณรู้ว่า คุณบางคนจะรู้ว่า รถของใคร รถของพี่สาว รถของพี่ชาย และพวกเขาขอโทษอย่างมาก “ขออภัย รถสกปรกมาก เราไม่รู้ว่า ท่านกำลังมา” ฉันพูดว่า “แน่นอน คุณไม่รู้ ฉันก็ไม่รู้ด้วย แม้แต่ก็ฉันไม่รู้ ฉันกำลังไปที่รถของคุณ ไม่เป็นไร ตราบใดที่มันหมุน และพาฉันกลับ ไปยังที่ที่ฉันต้องการ แล้วก็ไม่เป็นไร” และฉันก็จ่ายให้ นิดหน่อย บางครั้งฉันจ่ายมาก บางครั้งฉันก็จ่ายนิดหน่อย ขึ้นอยู่กับชนิดของ การเสียเงินที่ฉันมี มันไม่สำคัญ ทุกอย่างอยู่ในครอบครัว ดังนั้นแม้ฉันจะมีรถของตัวเอง ดังนั้นอย่ารู้สึกเหมือน ฉันไม่ได้ดูแลพวกเขาอย่างดี แต่พวกเขามีรถของบริษัท พวกเขาสามารถพาตัวเองมาที่นี่ และพาตัวเองกลับมา แน่นอน
ฉันดูแลภายในพวกเขาอย่างดีด้วย แต่ฉันก็ต้อง ตรวจสอบพวกเขาบางครั้ง ถ้าอัตตาของพวกเขาสูงขึ้น มันยากที่จะทำงานด้วย เมื่ออัตตาเกิดขึ้น เพราะฉันตามใจพวกเขา หรือฉันเยินยอพวกเขา สิ่งต่าง ๆ วุ่นวาย ยากมาก ที่จะออกจากการควบคุมทั้งหมด และสิ่งต่าง ๆ ผิดพลาดตลอดเวลา ฉันชอบที่จะยกย่องพวกเขา นั่นคือสิ่งที่เราควรทำ เมื่อผู้คนทำสิ่งที่ดี แต่ฉันก็เผื่อมากกับสิ่งนั้น เพราะเมื่อไหร่ก็ตาม ฉันสรรเสริญใครบางคน วันถัดไปเขาทำมันผิด หรือเธอทำมันยุ่ง เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ตลอดเวลา
ทำไมฉันถึงบอก สิ่งนี้ทั้งหมดแก่คุณ? สัตว์เลี้ยง ใช่มั้ย? และจากนั้นก็ไปที่ปฏิทิน ไม่เพียง แต่สุนัขตัวนี้ แต่บางทีสุนัขตัวอื่นด้วย ไม่เพียง แต่พิเศษสำหรับกรณีของฉัน แต่สุนัขอื่น ๆ ก็ทำเช่นนั้น เพราะหน้าที่ของสุนัข คือการดูแล ทรัพย์สินของผู้ดูแล ดังนั้นถ้าเขาเห็นสมบัติ บางอย่างหนีหายไป เขาจะดึงมันกลับมา และส่งคืนให้ผู้ดูแล นั่นคือปัญหา ทำให้แน่ใจว่าคุณทำ สิ่งที่ดีทุกสิ่ง เพราะถ้าคุณทำไม่ดี สุนัขของคุณ แมวของคุณอาจส่งคืนมันให้คุณ ด้วยความนับถือ และความตั้งใจดีทั้งหมด คุณเข้าใจไหม? (เข้าใจค่ะ) ดังนั้นฉันไม่ต้องทำอะไร สัตว์บางชนิด จะดูแลมันให้ฉัน คุณรู้แล้วตอนนี้ ทำไมเราต้องทำดี ไอสไตน์พูด อย่างวิทยาศาสตร์มาก เขาพูดว่า ถ้าคุณอยู่ ในที่เดียวนานพอและ คุณโยนอะไรออกไปข้างนอกนั่น มันจะกลับมาหาคุณ ดังนั้นในวันคริสต์มาส บางครั้งคุณพบ ทฤษฎีแบบนี้ คุณให้ของขวัญใครซักคน ที่คุณไม่ชอบ มาก จริง ๆ คนนั้นให้มัน แก่คนนั้นและคนนั้น ให้กับคนนั้น และอาจสอง สามปีต่อมา มันกลับมาหาคุณ แม้ยังไม่ได้เปิด ยังอยู่ที่นั่น ดังนั้น นั่นพิสูจน์ว่า ไอน์สไตน์นั้นถูกต้อง และการสอนเรื่องกรรมของ พระพุทธเจ้านั้นเป็นความจริง เวลาคริสต์มาส เวลาปีใหม่ บางครั้งคุณพบกฎแห่งกรรมนี้ ชัดเจนมาก
(อาจารย์ ภรรยาผมไม่ได้เป็นวีแกน เธอไม่ได้ประทับจิต ผมล้มป่วยครั้งหนึ่ง ผมเป็นมะเร็ง เมื่อถึงเวลา สำหรับการผ่าตัด สี่วันก่อนการผ่าตัด ภรรยาของผมพูดกับผมว่า “ที่รัก มันยุ่งมาก ที่โรงงาน คุณกำลังจะเข้ารับการผ่าตัด และฉันต้องการที่จะดูแลคุณ แต่ฉันกลัวที่จะขอ หัวหน้างานเพื่อลางาน ฉันควรทำอย่างไรดี?" ฉันพูดว่า “เหลืออีกสามวันเท่านั้น หลังจากพรุ่งนี้ หากคุณยัง ไม่ขอลา คุณจะ ทำให้คนอื่นไม่สะดวก เมื่อเวลามาถึง รีบไปและขอลางาน” วันต่อไป ตอนที่เธอทำงาน เวลาสิบโมง ผู้จัดการทั่วไปเข้ามา และพูดว่า: “คุณนั่น คุณนี่ คุณอาจหยุดงานสองสัปดาห์” ภรรยาของฉันคิดว่า ผมโทรหา เจ้านายของเธอเพื่อขอลาพัก แต่ผมไม่ได้ขอลา เย็นวันนั้นเมื่อ เธอกลับบ้านจากที่ทำงาน เธอถามฉันว่า “ที่รัก! คุณโทรหาเจ้านายของฉัน เช้านี้?" ผมพูดว่า “เปล่า ผมไม่ได้โทร” ผมพูดว่า “ผมกำลังเตรียมจะ เกษียณหลังการผ่าตัดของผม ดังนั้น ผมจึงยุ่ง กับการทำงานสำหรับการเกษียณ ผมจะมีเวลา โทรได้อย่างไร? นอกจากนี้ ผมไม่รู้ หมายเลขโทรศัพท์ ของเจ้านายของคุณ” เธอพูดว่า “ไม่นะ? มันประหลาด แล้วทำไมเขาถึงมา ที่สำนักงานประมาณสิบโมง และบอกฉันว่า ฉันสามารถ หยุดสองสัปดาห์ได้หรือไม่ ?” ผมรู้สึกขอบคุณอาจารย์มาก สำหรับการดูแลพวกเรา ในทุก ๆ ทาง ในอีกโอกาส เมื่อผมเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ ท่านอาจารย์ช่วย หาหมอให้ผม เมื่อผมอยู่ที่คลินิก หมอบอกว่า “เอกซ์-เรย์ของคุณไม่ชัดเจน คุณต้องไป ทำอัลตร้าซาวด์อีกครั้ง” หลังจากได้รับอัลตร้าซาวด์ ผมรออีกครึ่งชั่วโมง เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ออกมา หมอบอกว่า “มานี่” ขณะที่เรากำลังดูมันอยู่ ทันใดนั้นเขาก็เห็นแพทย์ ออกมาจากลิฟต์ เขาบอกฉันว่า “แพทย์คนนี้ เป็นผู้เชี่ยวชาญระบบทางเดินอาหาร เขาเก่งมากในการรักษาสิ่งนี้ คุณขัดข้องไหมถ้าผมขอให้เขา ดูแลกรณีของคุณ? ผมพูดว่า “ผมไม่ขัดข้อง”) คุณจะขัดข้องได้ยังไง? (ตั้งแต่ผมไม่รู้อะไรเลย แน่นอน ผมบอกว่าผมไม่ขัดข้อง เขามองมาแล้ว อธิบายให้ผมทราบ เขาพูดว่า “ ไม่มี มีดแกมมา ในโรงพยาบาลเล็ก ๆ แห่งนี้ เมื่อคุณต้องการผ่าตัด ผมจะยืมมาจาก โรงพยาบาลทหารผ่านศึกทั่วไป” นี่เป็นโรงพยาบาลที่ใหญ่มาก ในไต้หวัน (ฟอร์โมซา) เขาบอกว่าเขาจะยืม มีดแกมม่าสำหรับฉัน แพทย์คนแรกถามเขาว่า “คุณมีบางอย่างต้องทำ ลงมาชั้นล่างใช่ไหม?” เขาพูดว่า “ไม่” แล้วผมตระหนักรู้ได้ชัดเจน ว่าเป็นท่านอาจารย์ช่วยผม ต่อมา การผ่าตัดของผม ออกมาราบรื่นมาก ในทุกด้าน ผมทรมานจากโรคมะเร็ง สองครั้งและผมรู้สึกขอบคุณ ท่านอาจารย์ที่ดูแลผม)
(สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์ )สวัสดี (ฉันต้องการถามคำถาม เกี่ยวกับพ่อแม่ของฉัน ผู้ที่มักจะปฏิบัติกับฉันไม่ดี) ไม่ดียังไง? (ฉันต้องการถามท่านอาจารย์ ว่าฉันต้องทำอะไรเกี่ยวกับมัน) พวกเขาดูแลคุณไม่ดีอย่างไร? บอกพวกเรา (พวกเขาดูแลฉัน ราวกับว่าฉันเป็นสัตว์) โอ้ เป็นอย่างไร? แล้ว ไม่กลับบ้าน ถ้าคุณไม่จำเป็นต้อง (ตกลง) เมื่อคุณคิดถึงพวกเขาเท่านั้น และรู้สึกรักพวกเขา แล้วไปเยี่ยมพวกเขา ตกลง? (ตกลง) ให้กตัญญมากขึ้น ด้วยคุณเป็นลูกของพวกเขา แต่มันก็ยาก บางครั้งมันเกิดจาก ช่องว่างของรุ่น (ค่ะ) คนรุ่นแก่กว่า มีความคิดที่แตกต่าง และความคาดหวัง (ค่ะ) และคนรุ่นใหม่ คิดในทางที่แตกต่าง เราได้รับอิทธิพลจากสังคม บางครั้ง เราอารมณ์ไม่ดี ตัวอย่างเช่น เมื่อเด็กผู้หญิงมีประจำเดือน บางครั้ง พวกเขาอารมณ์สีย มันยากมาก อยู่ในสังคม คุณไม่ใช่ผู้ที่ถูกตำหนิ และไม่ใช่เป็นครอบครัวของคุณด้วย หากคุณไม่สามารถเข้ากันได้ กับพวกเขาแล้วมันก็โอเค ไม่ต้องกลับบ้านบ่อย ๆ (สามเดือนที่ผ่านมา ฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่าง ร้ายแรงและกระดูกซี่โครงซ้ายฉันเจ็บ) ตอนนี้คุณโอเคไหม? คุณดีขึ้นไหม? (ฉันพักเป็นเวลาสามเดือน แล้วฉันเป็นไข้หวัด และเพิ่งฟื้นตัว) ฉันรู้สึกเสียใจกับคุณ ฉันเสียใจสำหรับความทุกข์ของคุณ และปัญหาของคุณ ฉันเสียใจด้วย เราทุกคนมีกรรมของเราเอง (ฉันมีฝันร้าย ตั้งแต่วัยเด็กของฉัน พ่อแม่ของฉัน บางครั้งก็ดูแลฉันอย่างดี แต่บางครั้งก็ไม่ดี ท่านอาจารย์ฉันรู้สึกกลัวมากจริง ๆ) เข้าใจ งานปัจจุบันของคุณ ดีไหม? (ดีค่ะ) คุณต้องการเงินหรือ? ฉันให้เงินคุณได้ไหม? ใช้มันเพื่อซื้อยา หรืออาหารเสริม เพื่อบำรุงร่างกายของคุณ (โอเค ขอบคุณค่ะ ท่านอาจารย์ ฉันรักท่าน ท่านอาจารย์) ขอบคุณ ฉันเสียใจด้วยสำหรับคุณ เราไม่สามารถช่วยเรื่องกรรมได้ อดทนมันและมันจะถูกลบไป เมื่อถึงเวลา โอเคนะ? (โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะ ท่านอาจารย์) ปฏิบัติต่อไป และอย่าหยุดปฏิบัติ (ตกลงค่ะ) มันดีตราบเท่าที่ คุณไม่หยุดปฏิบัติกลางคัน (ตกลงค่ะ ขอบคุณค่ะ) ดูแลตัวเองให้ดี (ตกลงค่ะ ขอบคุณค่ะท่านอาจารย์) ฉันเสียใจด้วย ฉันไม่รู้ว่าทำไมบางครั้ง ความสัมพันธ์ระหว่าง ผู้ปกครองและเด็ก ๆ ... เด็กควรมี ความกตัญญูอันยิ่งใหญ่สำหรับผู้ที่ อดทนและเลี้ยงเขาหรือเธอ ทำไมมีความสัมพันธ์ระหว่าง คุณกลายเป็นเช่นนั้น? เราต้องทน กรรมลิขิตของเรา โอเคนะ? (โอเคค่ะ ขอบคุณท่านค่ะ) ท่านอาจารย์สามารถลดมันได้ หรือทำให้ราบรื่นขึ้น ไม่สามารถลบได้อย่างสมบูรณ์ ไม่งั้นคุณอาจจะตาย คุณไม่สามารถอยู่ ในโลกได้ เข้าใจไหม? (เข้าใจค่ะ ขอบคุณท่านค่ะ) คุณต้องทนมัน โอเคนะ? (โอเคค่ะ ขอบคุณท่านค่ะ) ฉันเสียใจด้วย (โอเคค่ะ มันไม่เป็นไร) มันยากมากที่จะอดทน ความทุกข์ทรมานอย่างมาก ยังเด็กและต้อง พบกับความกลัวอย่างมาก ฉันเข้าใจมัน ฉันเสียใจด้วย (ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะท่านอาจารย์)
(ท่านอาจารย์ ขอบคุณ สำหรับการแบ่งปันข่าวเกี่ยวกับ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์) ใช่แล้ว (62% แล้ว 9% จากลูกศิษย์ ผมอยากจะถาม ถ้าเราสามารถเร่งการเปลี่ยนแปลง เพื่อสู่โลกวีแกน โดยการทำงานโทรทัศน์ สุพรีมมาสเตอร์ ของลูกศิษย์มากกว่า ดังนั้น จริง ๆ แล้วถ้าลูกศิษย์มากขึ้น มีส่วนร่วมในการทำงานโทรทัศน์ สุพรีมมาสเตอร์ ...) พวกเขาทุกคนทำงาน โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ โดยทางอ้อม (โอเคครับ) แต่ 62% ไม่ใช่ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ทั้งหมด 53% เป็นของท่านอาจารย์ (ว้าว!) ดังนั้น แม้คนมากขึ้น มันอาจจะเป็นเพียงแค่ มากกว่าบางเปอร์เซ็นต์ (โอเคครับ) ไม่มาก แต่พวกเขาทั้งหมดกำลังทำ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ เป็นช่องทาง ที่จะอวยพรโลกนี้ และให้ความรู้แก่ผู้คน มีสองวิธี: วิธีหนึ่งคือการพูด และภาพประกอบ อีกวิธีคือ ข้างในเงียบ ๆ อย่างเงียบ ๆ และพวกเขา ทานมังสวิรัติ (วีแกน) พวกเขาทำความดี พวกเขานั่งสมาธิ พวกเขายังทำงานสำหรับ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ พวกเขาทำส่วนที่มองไม่เห็น และพวกเขายังทำส่วนที่มองเห็นด้วย พวกเขาออกไปแจกใบปลิว และพวกเขาแนะนำผู้คน ให้เป็นมังสวิรัติ ร้านอาหารวีแกน พวกเขาคุยกับคน บอกให้พวกเขากินวีแกน ทำความดี พวกเขากำลังทำงานกับ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ลูกศิษย์ทั้งหมด ลูกศิษย์ที่ดี ทุกคนทำงานให้กับ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ในทางที่แตกต่างกัน (โอเคครับ ขอบคุณครับ) ดังนั้น ไม่จำเป็นที่ พวกเขากระโดดเข้ามาอีก เพราะถ้ายิ่งกระโดดเข้าไป เราต้องมีงานให้พวกเขาทำ ตอนนี้เราก็โอเค แน่นอน เราสามารถมี สองสามคนที่มากขึ้น แต่มีคนมากขึ้น ไม่ได้หมายความว่าทำงานได้ดีขึ้น ไม่จำเป็น บางครั้งมีคนเข้ามามากขึ้น ก็สร้างปัญหาให้ฉันมากขึ้นเท่านั้น (เข้าใจครับ) ไม่ทำอย่างไม่มีเงื่อนไข เข้าใจไหม? ไม่มีความสามารถ หรือไม่เต็มใจด้วย แค่เข้ามาเพื่อชื่อของมัน และกลัวการทำงานหนัก ทุกชนิดของสิ่งต่าง ๆที่ผิดธรรมชาติ ดังนั้น บางคนเข้ามาแล้ว พวกเขาต้องออกไปด้วยตัวเอง หรือฉันต้องขอให้พวกเขาไป เพราะเหตุผลที่แตกต่างกัน - กรรม: ด้านหลัง ด้านหน้า ทางซ้าย ทางขวา อดีต ปัจจุบัน และ ทำบางอย่างเพื่ออนาคตแล้ว ดังนั้น มีคนมากไม่ได้หมายความว่า ราบรื่นขึ้น อัตตามากมาย และด้วยกรรม
การทำงานกับคนไม่ใช่เรื่องง่าย และฉันเป็นคนที่ไม่ชอบ ทำงานกับใครก็ได้ ฉันเป็นคนหนึ่งที่เกลียด ที่จะบอกทุกคนในสิ่งที่ต้องทำจริง ๆ มันไม่ได้เป็นที่น่ายินดีทั้งหมด ฉันชอบที่จะอยู่กับตัวเอง ทำอะไรก็ได้ที่ฉันสามารถเป็นส่วนตัว หรือเพียงแค่นั่งดื่มชา ดูทีวีเหมือนทุกคน ในโลกนี้ แต่ฉันต้องทำหลายอย่าง ฉันไม่ได้แค่มี โทรทัศน์ สุพรีมมาสเตอร์ ที่ต้องทำ ฉันมีธุรกิจ และฉันมีความรู้สึก และการร่วมมือกับทีมงาน และทุกสิ่งทุกอย่าง: กรรมหลัก กรรมในอดีต กรรมปัจจุบัน และฉันมีสุนัข ที่ฉันต้องดูแลด้วย พวกเขาไม่สามารถแค่อยู่โดย ปราศจากอารมณ์รักและความใกล้ชิด ทุกครั้งที่ฉันต้อง เสียสละ มันเพราะ ฉันต้องการไปเข้าฌาน หลายวันหรือสัปดาห์ติดกัน และฉันรู้สึกเสียใจกับพวกเขา แต่พวกเขาเข้าใจ พวกเขาเป็นสุนัขที่ดี ฉันยังคงรู้สึกเหมือนฉันไม่ได้ เป็นผู้ดูแลที่ดีมากที่จะอยู่ด้วย ฉันขอโทษสำหรับพวกเขา ฉันพูดว่า “คุณน่าจะมีคนที่ดีกว่านี้” แต่พวกเขาพูดว่า “ไม่ ๆ พวกเรารักท่าน ไม่เป็นไร ความรักของท่าน เรารู้สึกดีพอ” และทั้งหมดนั้น พวกเขาดีมาก แม้ว่าฉันจะมีผู้ดูแลสุนัข ฉันยังต้องดูแล พวกเขาด้วย ตรวจสอบให้แน่ใจ พวกเขาอารมณ์ดี ทำให้แน่ใจว่าพวกเขารู้สึกอย่างนั้น ฉันสังเกตเห็น ตรวจสอบให้แน่ใจ พวกเขารู้สึกว่าฉันรักพวกเขา และฉันซาบซึ้งกับพวกเขา ดังนั้น เค้กทั้งหมด (วีแกน) เครื่องดื่มทั้งหมดที่ครัว ให้ฉัน พวกเขาไปที่ไหนสักแห่ง พวกเขาไม่ค่อยเข้า มาสู่ท้องของฉัน ฉันไม่มีเวลากิน เค้ก (วีแกน) ดังนั้นบางครั้งมันก็แห้ง เพราะฉันลืมพวกเขา เช่นถ้าพวกเขาให้เค้ก (วีแกน) แก่ฉัน ฉันวางไว้ที่นั่น ฉันให้กับคนอื่นแล้ว และยังมีเหลืออยู่ บางทีสำหรับฉัน หรือในภายหลัง และฉันลืมทุกอย่างเกี่ยวกับมัน
บางครั้งฉันไม่มีเวลา กระทั่งจะกิน พวกเขานำอาหารมาให้ฉันตรงเวลา แต่ฉันไม่เคยกินตรงเวลา เพราะบางทีฉันก็ยัง อยู่ในการทำสมาธิ การตรวจสอบ หรือทำอะไรบางอย่าง งานภายในของฉัน สำคัญมากกว่าภายนอก แต่ภายนอกเป็น การสนับสนุนภายในเช่นกัน ภายในบำรุงภายนอก ฉันไม่สามารถทำแค่อย่างเดียว โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ คือภายนอกของภายใน ภายในมีไว้สำหรับ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ภายนอก สำหรับโลกนี้ ดังนั้น ฉันไม่กิน และเมื่อฉันออกไป ฉันต้องการจะกิน แล้วก็มีงานเข้ามา ดังนั้นฉันต้องทำงานก่อน เพราะเวลา ดังนั้นบางครั้ง ฉันกระโดดออกจากห้องอาบน้ำ กลางคัน เพราะโทรศัพท์ หรือเพราะงานเข้ามา และเวลา เช่นการออกอากาศคืนนี้ แล้วยิ่งทำเสร็จเร็วกว่ายิ่งดี ในกรณีที่มีการเปลี่ยนแปลง และพวกเขามีเวลาที่จะเปลี่ยนแปลง เพราะเรามีการแปล หลายภาษาที่ต้องเปลี่ยน ถ้าฉันเปลี่ยนภาษาอังกฤษอันหนึ่ง พวกเขาต้องเปลี่ยน ทั้งหมด 23 ภาษา 26 ภาษา มันเป็นทีมทำงาน และองค์กรที่ใหญ่ ดังนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เหมือนคุณดูทีวี ว้าว! โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ว้าว! คุณ! งานเยี่ยม! สวย สีสันสดใส ราบรื่น เราทำงานเหมือน ขอโทษ สุนัข เราทำงานเหมือนวัว หลังฉาก และฉันเป็นหนึ่งในพวกเขาเท่านั้น พวกเขาทำงานหนักมาก ส่วนใหญ่ทำงานหนักมาก และทุ่มเทอย่างมาก และมีความสามารถมาก และฉันขอบคุณพระเจ้าทุกวันสำหรับ สิ่งนั้นและฉันขอบคุณพวกเขาด้วย บางครั้งฉันก็เขียน “งานดี ขอบคุณมาก ให้พรคุณ” อะไรแบบนั้น หรือ “รักคุณ” หรือใส่เพียงหัวใจ และนั่นทำให้พวกเขารู้สึกมีความสุข
แต่ทุกสิ่งเล็กน้อย ใช้เวลา เหมือนเล่นกับสุนัขตัวนี้ แล้วก็ไปเล่นกับสุนัขตัวนั้น ทุกอย่างต้องใช้เวลา มันยาวสองชั่วโมงพร้อมของขบเคี้ยว แล้วทำความสะอาดปากของพวกเขา เปลี่ยนน้ำของพวกเขาและ ทำความสะอาดพื้นหลังพวกเขากิน มิฉะนั้น มดจะเข้ามา หรือแมลงเข้ามา หรือพวกเขาจะเดินบนมัน แล้วพิมพ์มันบนเตียงของฉัน หรือผ้าห่ม อะไรก็ตาม พวกเขาพิมพ์อุ้งเท้าบนมัน ถ้าฉันไม่ทำความสะอาดอย่างเร็ว จากนั้นน้ำ และอาหารเหนียว ๆ ขนม อะไรก็ตามจะพิมพ์รอยบนเตียงฉัน และฉันไม่ต้องการสิ่งนั้นเพราะ ผู้ช่วยของฉันต้องล้างมัน เพื่อทำความสะอาด เราไม่ต้องการล้างและ ทำความสะอาดสิ่งต่าง ๆ เสมอ เนื่องจากสภาพแวดล้อม เช่นกัน ดังนั้น ฉันก็ทำงานหนักมากเช่นกัน และแม้กระทั่งในการเข้าฌาน ฉันไม่สามารถ อยู่คนเดียวอย่างเงียบ ๆ ตลอดไป เพราะบางครั้ง มีงานด่วน ฉันต้องดูแล แม้ในช่วงเข้าฌาน คุณไม่ได้ทำสิ่งนี้ งานใด ๆ แต่ฉันต้องทำ ดังนั้น การเข้าฌานบางส่วนของฉัน สำเร็จเพียง 50% ความสำเร็จ 30% เพราะฉันต้อง นำความสนใจของฉันออกไป ดูแลงานภายนอก โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ด่วน มีงานให้ทำเสมอ ไม่เคยไม่มีงานเลย
คุณคิดอย่างไร? ฉันดูสวย นั่งสวย ๆ ที่บ้าน แบบนี้ทั้งวัน? ยิ้มจนหูฉีก หรือเล่นกับสุนัข หรือถ่ายรูปดอกไม้? โอ้ ช่างโรแมนติก! ท่านอาจารย์ แค่ถ่ายภาพ ทำงานเฉพาะวันอาทิตย์ อีกอย่าง ฉันถ่ายรูป ฉันกำลังบอกคุณ เหมือนพวกเขากำลังพาฉันมาที่นี่ ตัวอย่างเช่น ถ้าฉันเห็นบางอย่าง ภาพหรือต้นไม้ที่สวยงาม "หยุด! หยุด! หยุด! อย่างรวดเร็ว" หรืออาจจะถ่ายมัน จากหน้าต่างของรถ ขึ้นอยู่กับจราจรดีหรือไม่ หรือถนนเป็นแบบไหน ที่เราอยู่ หรือทางหลวง บางครั้งบนทางหลวง โอ สวยมาก ฉันไม่อาจทนได้ ได้โปรด คนหนึ่งนั่งถัดจากคนขับ และคนหนึ่งขับรถ เขาทั้งคู่ นั่งทั้งสองด้านเพื่อเฝ้าระวังให้ฉัน จนกว่าฉันจะถ่ายรูป คนที่ขับตามหลัง ระหว่างเวลานั้น พวกเขาจะบีบแตร “ปี๊น! ปี๊น! ปี๊น! ปี๊น! อ๊ากก! อ๊ากก!” พวกเขาชี้ไปที่ศีรษะของพวกเขา “อ๊ากก! อ๊ากก!” (อาจารย์หัวเราะ) ใช่ พวกเขาคิดว่าฉันบ้า ดังนั้น ครั้งหนึ่ง ฉันไปด้วยกันกับ ทีมงานโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ในเวลาเดียวกัน และฉันก็บอกว่า ต่อคนที่เฝ้าระวังให้ฉัน ขณะที่ฉันถ่ายรูป “พี่สาว” ฉันพูดว่า “ตอนนี้พี่น้องของคุณทุกคนใน โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์วงใน พวกเขาแน่ใจว่าฉันบ้าแล้ว ตอนนี้ ก่อนหน้านี้ พวกเขาสงสัยเท่านั้น ตอนนี้พวกเขาไม่มีข้อสงสัยอีกแล้ว ว่าอาจารย์ของพวกเขาบ้ามาก” พวกเขาเห็นมันโดยตรง ด้วยตาของพวกเขาเอง หยุดบนทางหลวง ถ่ายรูปอะไร? มันจะมีความสำคัญอย่างไร? แต่ฉันไม่สามารถอดใจไว้ได้
บางคนชอบรูปของฉัน และทำให้พวกเขามีความสุข บางคนพูดว่า แค่เห็น รูปถ่ายของท่านอาจารย์ ทุกครั้งเพียงไม่กี่วินาที มันทำให้เธอมีความสุข ฉันรู้ว่ามันทำให้เธอมีความสุข เพราะมันทำให้ฉันมีความสุข ทุกครั้ง ถ้าฉันเกิด มีเวลาหรือฉันจ้องดูที่ โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ ถ้าเป็น บีเอ็มดี (ระหว่างอาจารย์และลูกศิษย์) ฉันรอที่จะดูรูปถ่าย ที่ฉันถ่าย ฉันไม่สนใจ การบรรยายส่วนที่เหลือ หลังจากที่ฉันดูรูป แค่นั้น โอเค ซาโยนาระ! ฉันอาจจำไม่ได้ สิ่งที่ฉันพูดในการบรรยาย หรือฉันอาจจำ ฉันไม่สนใจ ฉันแค่ดูรูปนั้น "โว้ว! สวย! ฉันชอบมัน" ฉันรักศิลปะจริง ๆ
