طبق کارمای خودتان غذا بخورید، قسمت ۱ از ۶

و برای روشن‌ضمیری آنی، باید روی برکت هایتان در هزاران عصر و دوران اتکا کنید تا بتوانید آن را از یک استاد استثنایی و قدرتمند دریافت کنید. بدون آن، حتی اگر مدت خیلی خیلی زیادی ریاضت بکشید و حتی هیچ چیزی نخورید، فایدۀ چندانی ندارد. البته، شاید بتواند مقداری از کارمای تان را پاک‌ کند. اما کارمای فیزیکی به تنهایی نمی‌تواند شما را به رستگاری برساند یا محکوم کند چون بینش معنوی با دانش بیرونی متفاوت است. […]

سلام به شما افراد مهربان. خوشحالم که دوباره با شما صحبت می‌کنم، اگرچه ما همیشه از درون باهم ارتباط برقرار میکنیم. می‌خواهم موضوعی را با شما درمیان بگذارم. اخیراً شنیده‌ام که برخی از شماها می‌خواهید فقط یک وعده غذا در روز بخورید، چون به شما گفتم من یک بار در روز غذا می‌خورم. لطفاً این‌گونه کپی نکنید، زیرا اگر هنوز در دنیای پر هیاهو کار می‌کنید، لطفاً خیلی به خودتان سخت ‌نگیرید. خوردن یک وعده غذا در روز معمولاً برای وقتی است که در اعتکاف، تنهایی یا با دوستان مورد اعتماد. وگرنه اگر همچنان هر روز خیلی سخت کار می‌کنید، و بعد به خانه می‌روید، هنوز باید از عزیزانتان مراقبت کنید – از خانواده‌‌تان یا حتی از اشخاص- حیوانات خانگی‌تان، از دوستان و اقوام تان - پس نباید فقط یکبار غذا بخورید. البته می‌توانید مدتی امتحان کنید، تا ببینید چگونه پیش می‌رود. اما خودتان را مجبور نکنید و فکر کنید این باعث می‌شود‌ سریعاً بودا‌ شوید. این‌طور نیست. چون میزان غذاخوردن شما هم به اجرتان نیز در زندگی گذشته یا این زندگی بستگی دارد.

بودای روشن‌ضمیر ارجمند، آن روزها استرس چندانی نداشت، چون نه هیچ آلودگی‌ای وجود داشت، نه نگرانی برای تغییرات اقلیمی... منظورم این نیست که بودا نگران زندگی و مرگ بود، بلکه افراد روشن‌ضمیر، همیشه به دیگران اهمیت می‌دهند، نه به خودشان.

حتی وقتی بودا زنده بود، به راهبانش اجازه داد که بعدازظهر آبمیوه بخورند. چون آن زمان خود بودا و راهبان فقط یک بار در روز، حوالی ظهر غذا می‌خوردند. و آن‌ها معمولاً بعد‌ازظهر غذا نمی‌خوردند. البته آب‌ می‌خوردند. شما هم می‌توانید این کار را کنید. اما بودا صریحاً گفت که به راهبانش اجازه می‌دهد آبمیوه بخورند - انواع آب برگهای آبدار، آب سبزیجات و آبمیوه. از تیم می‌خواهم که آن را برایتان چاپ کنند. یا یک لحظه صبر کنید، شاید بتوانم آن را به شما بگویم.

این دستور بودا در "ماهاواگا" است، چون زاهدی نزد بودا آمد تا "او" و راهبان را برای صرف غذا دعوت ‌کند. و دیگر دیر شده بود، چون بعدازظهر بود، چون بودا و راهبان "سانگها"، هیچ وعدۀ غذایی، هیچ غذای جامدی بعد از زمان ظهر نمی‌خورند. آن‌ها معمولاً فقط حوالی ظهر غذا می‌خورند. آن زاهد بنام "کنیا" مقداری آبمیوه درست کرد و آن را به بودا پیشکش کرد.

و بودا به او گفت: "لطفاً آن را بین راهبان، بیکشوها، پخش کن." اما آن‌گاه بیکشوها خیلی نگران شدند، چون زمان خوردن هیچ غذایی نبود، پس آنها خودداری کردند. و بعد بودا گفت‌: "آه، اشکالی ندارد. می‌توانید آن را بخورید." و پس از آن، زاهد "کنیا" با آبمیوه‌ای که درست کرده بود از همۀ بیکشوها پذیرایی کرد، تا‌ زمانی که همه به اندازه کافی داشتند و دیگر نخواستند.

بعد بودا به همین مناسبت دستوری خطاب به بیکشوها داد و گفت، "بیکشوها هشت نوع نوشیدنی را برایتان مجاز می‌کنم: شربت انبه و شربت ‌سیب شمعی و شربت پلنتین، و شربت موکا و آب انگور و شیرۀ تهیه‌شده از ریشه خوراکی نیلوفر آبی، عسل و شیرۀ ‌فاروساکا. ای بیکشوها، آب همۀ میوه‌ها را برایتان مجاز می‌کنم، به‌جز آب تهیه ‌شده از ذرت را. ای بیکشوها همۀ نوشیدنی‌هایی که از انواع برگ‌ها تهیه‌شوند را برایتان مجاز می‌کنم، جز نوشیدنی‌هایی که از سبزی‌هایی که برای پخت و پز هستند، تهیه شده ‌باشند." فکر ‌کنم این سبزی‌ها مانند نعناع فلفلی یا رزماری هستند. و بودا در ادامه گفت، ‌"ای بیکشوها نوشیدنی‌هایی تهیه‌شده از همه گل‌ها را برایتان مجاز می‌کنم، به جز آب شیرین بیان. ای بیکشوها استفاده از آب نیشکر را برایتان مجاز می‌کنم." همه این‌ها نوشیدنی هایی هستند که بودا به راهبانش اجازه نوشیدنشان را داد، اگر چه از ظهر گذشته باشد. و حتی قبل از این موقعیت، راهبان اجازه داشتند در هنگام مسافرت یا در شرایط مشابه، زمانی که زمان دقیق غذا نامشخص بود، غذا بخورند.

پس درصورتی که واقعاً در نظر دارید یک دوره را با یک وعده غذا در روز بگذرانید، پس لطفاً از دستورالعمل بودا راهنمایی بگیرید، طبق چیزی که به شما گفتم. عسل نیز مجاز بوده. اما حتی قبل‌از آن هم بودا استفاده از عسل را برای مقاصد دارویی و نگهداری تنها برای هفت روز مجاز میدانست. من هیچ‌کدام از این نوشیدنی ها را نمی‌خورم. به‌ندرت خورده‌ام، شاید یکی دو بار در طول عمرم.

آن‌ها خوب هستند، مشکلی ندارند. می‌توانید بعد از ظهر مصرفشان کنید، اگر اصرار دارید که می‌خواهید در ظهر، یک وعده در روز را بخورید. اما مراقب باشید، باید مواد مغذی کافی داشته باشید چون هنوز در دنیا کار می‌کنید و تحت‌تاثیر انرژی‌های افراد گرسنه و پرُ اشتهای‌ اطرافتان هستید. اگر فکر کنید با ریاضت یا فقط یک بار در روز غذاخوردن، بودا می‌شوید، ا‌ین‌طور نیست.

همچنین شما باید طبق کارمای تعیین‌شدۀ خودتان در این زندگی غذا بخورید. من نیز همین کار را کردم. من هم برای مدتی هواخوار بودم و موثر بود تا اینکه بهشت مرا متوقف کرد، زیرا برای کار معنوی ام مفید نبود. بعبارت دیگر، ازطریق کارمای غذایی بیشتر برکات بیشتری برای جهان خواهد بود! چون جسم فیزیکی کوچک من، آنرا فقط از نظر فیزیکی انجام میدهد! اما به شما می گویم، خیلی رهایی بخش بود، آنقدر حس سبکی و شناوری داشتم که ناراحت بودم که آنرا ادامه ندادم!!! یادآوری اش هم مرا ناراحت میکند.

پس لطفاً بدنتان را مجبور به انجام آن نکنید، حتی اگر اراده قوی ‌باشد و هر کاری که شما دوست دارید انجام‌ می شود. اما اگر کارمای شما قرار است طور دیگری باشد یا اگر شما ممارست معنوی بسیار قوی و قدرت روحی درونی نداشته باشید، ممکن است بدنتان مشکل پیدا کند. پس خواهش میکنم، می‌توانید مدتی امتحان کنید تا ببینید چطور پیش می‌رود. اگر جواب نداد، باید سعی کنید به منوی قدیمی برگردید، منوی وگان. دوست ندارم برای هیچ‌یک از شما این برداشت را ایجاد کنم که ریاضت ‌طلبی در ممارست ما ضروری است. نه، نه، نه. نه. لطفاً، عادی باشید. معمولی باشید. از هرچه می‌توانید و در زندگی دارید لذت ببرید. شماها حالا هم از خیلی چیزها اجتناب کرده‌اید، و بخاطر آن بسیار سپاسگزارم. پس سعی کنید در همه‌چیز میانه‌ رو باشید. ریاضت‌ طلبی به‌خودی‌ خود چیز چندانی برایتان نمی‌آورد. باید صادقانه به شما بگویم.

نکته مهم اینست که روش مدیتیشن و زندگی درست را ممارست ‌کنید. باید یک "متد" مدیتیشن از یک استاد روشن‌ضمیر واقعی و توانا را که قدرت فوق‌العاده‌ای دارد به شما منتقل شود تا "او" بتواند آنرا به هر فردی بدهد که اقبال ملاقات با "او" را دارد و خواهان این بزرگترین لطف در زمین و کائنات است - این تشرف‌ توسط رحمت الهی انجام میشود و برای روشن‌ضمیری است. متوجه اید، زیرا روشن ضمیری معنوی چیزی در درون وجود حقیقی شماست. از جنس این لباس بیرونی نیست، که جسمی است که روح شما را در خود جای داده است. فرض کنید کابل برق بسیار زیبا است و به خوبی از آن مراقبت شده است، اما اتصالی به منبع برق وجود ندارد، پس نوری روشن نمی شود، و هر وسیله دیگری که نیاز به برق داشته باشد، کار نمی کند. آن میبایست به نیروی برق متصل شده باشد.

به طور مشابه، اگر ما واقعاً به خوبی از این بدن مراقبت کنیم، اما با منبع واقعی قدرت خدا در درون ارتباطی نداشته باشیم، بی فایده است. البته، کابل برق باید به خوبی نگهداری شود تا برق برای مصرف از آن عبور کند. اما در مورد کابل برق زیاده روی نمی کنیم. نیازی نیست از کابل برق زیادی مراقبت کنید اما باید از آن به خوبی و به اندازه کافی نگهداری کنید. لازم نیست که کابل برقتان را با گل یا ابریشم یا مخمل یا هر پارچه زیبای دیگری تزئین کنید. یا آن را با رنگهای مختلف رنگ آمیزی کنید، یا جعبه برق یا دوشاخه برق را تزئین کنید – این کار ضرورتی ندارد. بله؟ فقط همین. امیدوارم به اندازه کافی توضیح داده باشم، زیرا شما به هر حال باهوش هستید.

و برای روشن‌ضمیری آنی، باید روی برکت هایتان در هزاران عصر و دوران اتکا کنید تا بتوانید آن را از یک استاد استثنایی و قدرتمند دریافت کنید. بدون آن، حتی اگر مدت خیلی خیلی زیادی ریاضت بکشید و حتی هیچ چیزی نخورید، فایدۀ چندانی ندارد. البته، شاید بتواند مقداری از کارمای تان را پاک‌ کند. اما کارمای فیزیکی به تنهایی نمی‌تواند شما را به رستگاری برساند یا محکوم کند چون بینش معنوی با دانش بیرونی متفاوت است. باید فکر کنم که چطور آن را برایتان توضیح دهم. هنوز احتیاج است اینکار را بکنم؟؟

Photo Caption: حقیرترین کار، با اینوجود کاری است که مورد نیاز است.

دانلود عکس