استاد اعظم چینگ های (وگان) درباره اثرات زیان آور گوشت می گویند، قسمت ۱۴- تخریب اقیانوسهایمان

ماهی خواری برای محیط زیست سیاره ای بسیار مخرب است. ثابت شده صید بیش از اندازه ساردین منجر به پدید آمدن مناطق مردۀ بسیاری شده است. زیرا بودن ساردین در آنجا حکمتی دارد. آنها آنجا برای اقیانوس هستند، به انواع گونه های دیگر زندگی می بخشند یا یا محیط زیست را پاکیزه نمایند. همه گونه های روی زمین را خداوند امر به کاری فرموده است. گونه ها هر یک وظیفه ای دارند. درست مثل ما انسانها، که مأمور به کاری هستیم. حیوانات نیز، هر یک وظیفه ای دارند. حتی ماهیان کوچکی مثل ساردین، باید کاری کنند. بسیاری از انسانها نا آگاهند. گمان می کنند آنها فقط ماهی های کوچک، درمانده و بی استفاده هستند. نه، آنها بی استفاده نیستند. گمان می کنند که بی استفاده اند پس صیدشان می کنند و می خورندشان. اما آنان برای محیط زیست سلامت سیاره مان و نتیجتاً، برای سلامت انسانها و تمام موجودات روی زمین بسیار سودمندند.

اگر می گوییم که اکوسیستم های اقیانوس وابسته به جمعیت های ماهیان برای توازن است، پس در اینصورت این اکو سیستم ها در حال حاضر باید بینهایت نامتوازن باشند. دانشمندان تخمین می زنند که بیش از ۹۰% ماهیان بزرگ اقیانوس ها در طی ۵۰ سال گذشته به دلیل صید تجاری ماهیان ناپدید شده اند. آنها هشدار داده اند که با این روند فعلی صید ماهی، نابودی جهانی برای تمام گونه های مورد صید تا سال ۲۰۵۰ رخ خواهد داد و گفته میشود که تلاش های بهبود وضعیت آنها بایستی بی درنگ آغاز شود.

مصرف گوشت دارای یک اثر تخریبی عظیم بر گونه های زیستی میباشد، آنهاییکه برای زمین ما ضروری هستند تا وظیفه شان را انجام دهند و بنابراین باید حفظ شوند. مهم نیست چقدر کوچک هستند هر گونه ای از موجودات برای توازن اکوسیستم ما نقشی ایفا میکند، که بصورت علمی ثابت شده است. با اینحال، هم مصرف ماهی و هم مصرف گوشت حیوانات ادامه دارد و ویرانی تنوع زیستی در سراسر جهان آشکار است. در اقیانوسها و منابع آب شیرین، گونه های زیادی از ماهی ها از دست رفته اند همراه با نابودی زیستگاههای کامل آبزیان مانند صخره های مرجانی که با اقداماتی مانند صید با تور ترال و انفجار تخریب شده اند.

اگر پیوسته، ماهی ها از دریا صید شوند، دریا همچون بیابانی خالی میشود. در سال ۲۰۰۶، یک تیم بین المللی متشکل از دانشمندان و اقتصاددانان کشف کردند که حدود یک سوم از جمعیت ماهی اقیانوس ها به خاطر ماهیگیری، آلودگی و دیگر عوامل انسانی، از بین رفته اند. آنها هشدار داده اند که اگر این کاهش شدید ماهی ها متوقف نشود، اقیانوس ها تا سال ۲۰۴۸، خالی از ماهی میشوند. و این خیلی دور نیست. این برای ما آینده دوری نیست. اگر به خوردن ماهی ادامه دهیم، بقای خود ما نیز در معرض خطر است، چون اقیانوس ها نیمی از اکسیژن جهان را تولید میکنند و ماهی ها بخش مهمی از اکوسیستم دریایی هستند که برای ما اکسیژن تولید میکنند.

می دانید، نهنگ ها، این "ماهی" های غول آسای رئوف در دریاها، آنها ناجیان دنیای ما و حافظان اکسیژن هستند. آنها دی اکسید کربن را به مدت خیلی خیلی طولانی در خود نگه میدارند و در تولید اکسیژن برای جهان ما کمک می کنند. میتوانید آن را تصور کنید؟ و هنوز هم برخی از مردم آنها را شکار می کنند، برای غذا! دلایلی مانند تحقیقات علمی را بهانه میکنند. ما چه کاری داریم که باید به تحقیق بر روی ماهی هایی بپردازیم که شاید صدها هزار سال در دریاها وجود داشته اند؟ اگر به آنها کاری نداشته باشیم، اگر آنها را بحال خود راحت بگذاریم، خدا از آنها مراقبت می کند.

برخلاف باور خیلی ها ماهی ها دارای قدرت هوش، و ادراک هستند، حتی انرژی مثبت را نیز درک می کنند! "استاد اعظم چینگ های" یکی از برخوردهای جالب شان را با ماهی درمیان گذاشتند و توضیح دادند که چرا ماهی ها دوست دارند به رهروان معنوی نزدیک باشند.

این اتفاق زمانی که در "پینگتونگ" بودیم نیز اتفاق افتاد. همه ماهیها به سطح آب آمده و میرقصیدند. بله! آنها میدرخشیدند. وقتی به "پینگتونگ" رسیدیم، پایین رفتیم تا صورت و دستهایمان را بشوییم. ماهیها فوراً به سطح آب آمدند. وای! تعدادشان آنقدر زیاد بود که تمام دریاچه میدرخشید! هر دفعه همین اتفاق می افتاد! ماهی ها دوست دارند در اطراف ما باشند. آنها با ادراک هستند، ذات بودایی درون آنها می فهمد. ذات بودایی آنها با ما یکی است. آنها بدون ذات بودایی شان نمی توانند حرکت بکنند، ما هم همینطور نمیتوانیم راه برویم یا فکر کنیم. تنها تفاوت مان در این است که آنها مانند ما فکر نمی کنند. ساختارهای مغزی آنها و ما متفاوت هستند برای همین آنها نمی توانند فکر کنند. اما آگاهی درونی آنها میتواند حس کند که چه کسی برای آنها خوب است. آنها وقتی نزدیک ما هستند خیلی خوشحالند. برای همین نزدیک ما می آیند.

ماهی ها بطور باورنکردنی باهوش و حساس است. دانشمندان اسرائیلی به برخی ماهیها آموزش دادند تا با گوش دادن به یک صدای خاصی، غذا دریافت کنند و بعد از پنج ماه آنها چیزی را که یاد گرفتند هنوز بخاطر داشتند. تصور کنید؟ و تازه فواید بیشمار غیرعینی که این حیوانات، حتی ماهی ها، می توانند به زندگیها و خانه های انسانها بیاورند، به کنار.

استاد، می خواستم بدانم آیا حیوانات نیز در مورد گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی می دانند؟ و آیا برای کمک به ما در نجات سیاره زیبای مان کاری انجام می دهند؟ متشکرم.

البته که حیوانات در این باره اطلاع دارند. آنها نهایت تلاششان را میکنند تا زنگ خطر را در مورد بلایا، و حتی مرگ دسته جمعی، به صدا در آورند اما من نمیدانم چند نفر از ما به این ها گوش می دهیم. حتی برخی از ماهیها به ساحل می روند، صدها ماهی در یک زمان به ساحل می روند و در آنجا می میرند. نشانه های بسیار دیگری در طبیعت و همینطور از سوی حیوانات وجود دارند، اما ما باید توجه کنیم. مشکل از حیوانات نیست. مشکل از ماست. متأسفانه، امروزه بسیاری از مردم برای تفریح، ماهیگیری میکنند، غافل از اینکه ماهی نیز همانند ما موجودی با ادراکی است.

"وقتی یک نفر ماهی گیری کند، آیا 'کارما'ی (پیامد) بدی شامل او میشود؟" ‎مسلمه یک عالمه "کارما"ی (پیامد) بد ‏‎ایجاد میکنید، "کارما"ی (پیامد) بد ایجاد میکنید، یا چه فکر کردید؟ ‏‎ ‎ فکر میکنید که آن ماهی ‎‏"کارما"ی بد را میگیرد؟ مسلمه، اگر شما ماهیگیری کنید، آنوقت کارما ‏(پیامد) سنگینی را ایجاد میکنید زیرا شما به زندگی یک موجود زنده خاتمه داده اید‏ درحالیکه هنوز زمان مرگش فرا نرسیده، و ‏بطور طبیعی و مطابق با خواست خدا نمرده است. هر وقت که ما به زندگی ِ یک موجود زنده با اراده خودمان پایان دهیم، مانعی برای روحمان ایجاد میکنیم و پاک کردن آن، بعداً ‏ برایمان مشکل خواهد بود. ‏

خب، بهرحال که ماهی جزو سبزیجات نیست. گوشت است. (بله.) گوشت ماهی است. پروتئین حیوانی است. نمیتوانیم بگوییم ماهی گیاهی است، نه؟ یا سبزیجات است، نه؟ نیست.

اگر حقیقتا آرزو داریم که شاهد بوجود آمدن هارمونی واقعی میان انسان ها و حیوانات و بهشت باشیم، باید آن هارمونی باشیم، باید در هارمونی زندگی کنیم و با هارمونی هم عمل کنیم، که این شامل داشتن هارمونی در وعده های غذاییمان نیز میشود. آرامش، مهربانی و بخشش از ظرف غذایمان آغاز میگردد.

اگر هر غذایی در نتیجۀ آلوده شدن دستان ما با خون بی گناهان و صدمه زدن به محیط زیست و کشتن سیاره مان که بر آن زندگی می کنیم، باشد، حقیقتاً نمی توانیم خودمان را هماهنگ و با هارمونی بنامیم. چطور می توانیم شامی از ماهی را با هارمونی بنامیم، وقتی مرگ هایی آرام و دردناک بوسیلۀ خفه سازی گروه انبوهی باید رخ بدهد تا ماهی را به بشقاب ما بیاورد؟ تمامی کتب مقدس گفته اند چیزی را دریافت میکنیم که اعطا کرده باشیم آنچه را که کاشته ایم، درو میکنیم.