Амьтдын хувьд мөн адил, навчис, бут, цэцэгс мөн адилхан. Ширээнүүд хүртэл тэдэнтэй ярьж, өөр өөр байдлаар хариу үзүүлдэг. Сохор хүмүүсийн хувьд бүх зүйлс амьд. Тэд хаа сайгүй бүх зүйлсээс гэрэл хардаг, мөн бүхний дотроос, өөрсдийнхөө дотроос гэрэл хардаг. Тэд энэ гэрэл, энэ энергид тулгуурлаж, энэ чимээгүйхэн нөхөрлөл нь тэдэнд өдөр тутмын амьдралд нь тусалдаг.
Хүмүүс бид ч үүнтэй тэмцэж чадахгүй, миний жижиг нохойг ярилтгүй. Тиймээс би түүнийг шийтгэх гэж байсан юм, өөртэйгөө уулзуулахгүй, зууш өгөхгүй, амттай зүйлс өгөхгүй байя гэж бодсон ч, түүнийг тэгж хэлсний дараа, мөн тэр үнэхээр их, маш их харамсаж байна гэсний дараа би, “За санаа зоволтгүй. Би тэр залууг зохицуулна. Би зохицуулна. Чи бол ердөө л хохирогч. Чамайг уучилж байна. Би чамайг үнэхээр уучилж байна, мөн чамд хайртай.” гэж хэлсэн. Тэгээд бид тэврэлдэж, эвлэрсэн. Гэхдээ би, “Би та нарт амлаж байна, би энэ маяа ба сөрөг хүчийг үнэхээр зохицуулна гэж амлая” гэж хэлсэн. Тэгээд хийсэн.
Хийсэндээ би үнэхээр баяртай байна. Баяртай байгаа эсэхээ мэдэхгүй ч, гуниглаагүй. Би гуниглаагүй. Яг л та нар шиг, бидэнд энэ физик тархи байна. Бид юу хийснийг ухаарах хүртэл надад жаахан хугацаа орсон, би өөрөө жаахныг, бүх Бурхад болон бүх Сансрын Сайн Төрөлтнүүд бид. Одоо тэд бүгд нэгдсэн учраас илүү хүчтэй болсон, урьдынхаасаа, хоёр бүлэг болж хуваагдсан байхаасаа илүү хүчтэй болсон. Хэдийнээ нэгдсэн учраас бид илүү энх тайван байна. Харин одоо би тэднийг бүгдийг нь цуглуулж, тэднийг хийж чадна гэж бодсон. Бид хамтдаа учраас хийж чадна гэж бодсон. Би, “Надаас хэрэгтэй бүхнээ ав. Энергийн хүчний Оройн дээд Агуулахаас хэрэгтэй бүхнээ ав. Ав, хэрэгтэй зүйлээ ав, энэ залууг одоо устгахын төлөө аваарай. Учир нь тэр маш урт, урт, урт хугацааны турш хүн, амьтдын зовлонд инээж, баясаж, хорноор шоглож, зовоож, тамлаж, дарамталсаар ирсэн. Тиймээс одоо зогсоох цаг нь болсон. Зогсооно.” гэж хэлсэн. Энэ ямар том гэдгийг би ухаараагүй. Харин одоо бол жаахан ойлгож байна, учир нь надад хийх ажил хэт их байна. Надад тэмдэглэх цаг зав байхгүй ч би хамаг төрөлтнүүд эргэн тойрон, Ертөнц даяар тэмдэглэж байгааг харсан. Тэд дуулж, орилж, үсчиж байсан. Одоо ч тэгдэг. Тэмдэглэсээр байгаа.
Гэвч би, материаллаг оршихуйд дэндүү завгүй, завгүй. Өдөр бүр би дэндүү завгүй байж, тэд бүр өдөрт нэг хоол авчирч өгсөн ч үргэлж л ямар нэг хийх зүйл байдаг болохоор би заримдаа цагтаа очиж идэж амждаггүй. Материаллаг ажил. Хэрэв байхгүй бол, хүмүүсийн итгэл бишрэл, энергийг бэхжүүлж, үргэлжлүүлэн бясалгаж, Агуу Би- рүүгээ, эсвэл Бурхан Би-рүүгээ хүрэх замдаа гуйвахааргүй байлгахын тулд би дотоод ажлаа хийхээр дотооддоо орох ёстой байдаг. Тиймээс би бас үнэхээр завгүй. Би мөн Ертөнцийн өөр өөр өнцөг буланг шалгаж, юу хэрэгтэйг, хэнд юу хэрэгтэйг шалгах ёстой байдаг.
Нохдоо ч хүртэл шалгаж, тэдний төлөө юу хийж болохыг шалгадаг. Надад хийх зүйл үнэхээр их байсан. Тэдэнд физик эмчилгээ хийх шаардлагатайгаас гадна бас өөр зүйл хийх ёстой байдаг. Эмчилгээ. Францаар – thérapie гэдэг. Тийм үү? Үгүй юу? Та нар сонсоогүй юу? Тиймээс заримдаа би Франц аялгаар ярьдаг. Адилхан үг. Харин Англиар би, “Эмчилгээ, Эм-чил-гээ” гэж хэлсэн. Франц хүн “thérapie.” гэдэг. Бид hotel гэж хэлдэг байхад, тэд (h)otel гэдэг. Энд үнэхээр (х)алуун (б)айна. Миний ярьсан онигоог санаж байна уу?
Нэгэн Англи агент байшин зардаг. Хоёр үйлчлүүлэгч байшинг үзэж байв. Нэг Англи хүн нь Францаар бага зэрэг ярьдаг. Өөрийгөө тийм гэж бодсон. Харин нэг Франц хүн жаахан Англиар ярьдаг. Өөрийгөө ярьдаг л гэж бодсон. Тиймээс тэр орж иржээ, тэд дөнгөж зун нээгдсэн учраас, бас тэнд нь агааржуулагч байхгүй байсан учраас, тэр, “Oh, it's very (h)ot (h)ere.” гэдэг. Энд үнэхээр халуун байсан гэсэн үг. Гэтэл Франц хүн “h” үсгийг хэлдэггүй. Тэд hotel гэхийн оронд ‘оtel гэдэг. “hot” гэлгүй ‘ot гэдэг. Тиймээс тэр, “Your (h)ouse very (h)ot (h)ere. (Байшин тань их халуун юм.)” гэжээ. Тэгэхэд нь агент, “Юу?” Миний чих юу нь хачин байна? Би яагаад гарах ёстой гэж?” гэдэг. “Your house” гэдгийг “you out.” (чи гар) болж ойлгогдож. “Your (h)ouse very (h)ot (h)ere.” Тэгэхэд нь тэр ихэд уурлаж, “Би яагаад гарах ёстой гэж? Чих юу нь сонин байна?” гэж хэлдэг. Хариуд нь Франц, “Үгүй үгүй, агаар халуун байна” гэв. Англи хүн агентыг тайтгаруулахыг хичээж, “Үгүй, үгүй. Тэр таны чих биш, үсийг тань их хачин юм гэж хэллээ.” гэдэг. Франц хүмүүс “h” үсэг хэлдэггүй болохоор, түүнийг, “The air ‘ot,” гэж хэлэхэд нь Англи хүн, “Аан, за. Тэр үсийг нь хачин юм байна.” гэж ойлгодог. Тухайн хэлээр сайн ярьдаггүй бол, туслах гээд заримдаа асуудал болдог. Би Европ даяар явж байсан ба заримдаа Герман хүмүүс шиг ярьдаг. Би үргэлж туслахдаа, “Машин тань капут болсон уу?” гэхэд тэр “Капут гэж юу гэсэн үг вэ?” гэдэг. Тайланд хүн. “Капут гэж юу гэсэн үг вэ? Капут гэж юу гэж байгаа юм бэ? Би ойлгохгүй байна.” гэдэг. Би, “Капут. Та нар мэднэ дээ, капут, капут, капут!” Тэр Англиар жаахан ойлгодог. Мөн би Англи хэлээ мартсан байсан. Хэт хурдан ярихдаа заримдаа капут гэж Англиар юу гэсэн үг болохыг мартдаг. Эсвэл ямар нэг зүйл хэлээд, “Гүйцээ! Гүйцээ! Зүгээр дээ! Зүгээр! Тун сайн!” гэдэг. Тэгэхэд тэд, “Юу, Багш аа? Та юу гэж хэлсэн бэ?” гэнэ. Тэгэхэд нь би жаахан бодох ёстой болно. “Би тун сайн, тун сайн байна гэх гэсэн юм. Та нар сайн ажиллажээ.”
Физик байгууламжид маань бидэнд ийм асуудал байдаг. Энэ нь бидэнд сайн. Бид нүдээ бат бэх байдаг гэж боддог, хэл бат бэх гэж боддог, нэг нэгэнтэйгээ ярьж, нэг нэгнээ харж, юмсыг, гаднах үзэсгэлэнтэй зүйлсийг мэдэрч таашаах боломжтой ч, заримдаа эдгээр зүйлс саад болдог, тус болохоосоо илүү маш том саад болдог. Зарим сохор хүмүүс, сохор хүүхдүүд, угтаа бол харж чаддаг байсан ч, бага байхдаа, зургаа, долоо найм, есөн настайдаа ч юм уу зарим өвчнөөс болоод хараагүй болсон байдаг. Анхандаа тэдэнд хэцүү байсан байж болно. Тэд нүдээ ашиглан ийш, тийш яваад дадчихсан болохоор мөн энэ тэр зүйлсийг хийхэд гараа ашиглаад дадчихсан учраас тэд юмсыг мөргөж мэднэ. Хараагүй болсныхоо дараа өөрсдийгөө харж чадахгүй болсон гэдгээ мартдаг учраас юмс мөргөдөг. Эсвэл тэд гараараа аяга авдаг байсан бол, энэ физик нүд, чихээрээ юмсыг хийгээд дадчихсан байдаг учраас олж чаддаггүй. Гэвч аажмаар дараа нь, тэдэнд эдгээр нь хэрэггүй мэт санагддаг. Юмс зүгээр л тэдэн рүү энерги цацруулж, улмаар юмс хаана байгааг мэддэг.
Тиймээс заримдаа, зарим хүмүүс гадагш гараад машин бариад явахад нь, “Зам өндөрсөөд өөдөөс тань угтах болтугай.” гэж хэлдэг. Сохор хүмүүсийн хувьд энэ үнэн, ядаж л гэнэн балчир хэвээр байгаа хүүхдүүдийн хувьд энэ үнэн юм. Шинэ зүйлст дасан зохицох нь тэдний хувьд амархан. Мөн тэд юмс харагдаж байгаа шигээ биш гэдгийг ухаардаг. Жишээлбэл, мод зөвхөн байгаа шигээ хэмжээтэй биш, харин орчин тойрон нь, энерги нь, соронзон талбай нь илүү том. Тэд үнэхээр байгаагаасаа том. Амьтдын хувьд мөн адил, навчис, бут, цэцэгс мөн адилхан. Ширээнүүд хүртэл тэдэнтэй ярьж, өөр өөр байдлаар хариу үзүүлдэг. Сохор хүмүүсийн хувьд бүх зүйлс амьд. Тэд хаа сайгүй бүх зүйлсээс гэрэл хардаг, мөн бүхний дотроос, өөрсдийнхөө дотроос гэрэл хардаг. Тэд энэ гэрэл, энэ энергид тулгуурлаж, энэ чимээгүйхэн нөхөрлөл нь тэдэнд өдөр тутмын амьдралд нь тусалдаг. Тэд юу ч орхидоггүй. Юу ч орхидоггүй.
Нэгэн Зен Их Багш “Би анхнаасаа хэлгүй, сохор, дүлий байсан бол дээр байж.” гэж бас хэлсэн байсан. Учир нь зөвхөн бид жинхэнэ анхаарлаа гаднах энэ бүх физик эрхтнээс салгаж татсан тохиолдолд үнэхээр дотоод Хаант улсад нэвтэрдэг. Тийм учраас анир чимээгүй болж бясалгахад, эсвэл авшиг хүртэх үеэр, анир чимээгүй болж, тухайн үед санаа зовох өөр юу ч үгүй болдог, учир нь та нар одоо бол авшиг хүртэх хугацаа чинь бөгөөд үүнийг маш урт хугацааны турш хүссэн учраас бүх анхаарлаа төвлөрүүлдэг. Тийм учраас та нар Өөрсдийгөө, (дотоод Диваажингийн) Гэрлийг харж, Бурханы Үгсийг сонсдог. Эгшиг аялгуу нь та нарын дотоод хэлбэлзэл юм. Угтаа бол, юмсыг харахад бид зөвхөн нүдэндээ найдаж; (дотоод Диваажингийн) Гэрлийг хардаггүй. Чихэнд найдаж; дотоод Диваажингийн Хөгжмөөс юу ч сонсдоггүй. Сохор байх тийм ч муу биш. Есүс амьд байхдаа, сохор хүнийг анагааж чаддаг байсан гэж ярьдаг. Энэ нь авшгаас болсон юм. Авшгийн үеэр, урьд нь хэдэн сохор шавь нар байсан. Тэд бүхнийг хардаг. (Дотоод Диваажингийн) Гэрэл хардаг, заримдаа та нараас дээр, учир нь тэднийг гаднах ертөнцөөс юу ч сатааруулдаггүй.
Би сууя гэж бодож байна. Өндөр өсгий минь намайг суу гэж дуудаад байна. Тэд бүх зөгнөлүүдийг ухаж гаргах хүртэл, үнэндээ би яагаад өндөр өсгийт өмсөх ёстойгоо мэдээгүй. Тэгээд би, “Аан, за! Би үзэсгэлэнтэй хувцас өмсөх заяатайд гайхах зүйл алга. Өндөр өсгийг аль хэдийн Диваажингаас зохицуулсан байна.” гэсэн. Өөр байх гэж, тийм үү? Одоог хүртэл, бүх Их Багш нар, эсвэл Будда нар бүгд үнэхээрийн огооролтой, үнэхээр нухацтай чанд байсан. Сайхан хувцастай, гоё гуталтай, сэтгэл татам үнэт эдлэлтэй хатагтайг харах нь та нарт өөр байна. Тийм үү? Учир нь бясалгал дадал дотоодод байдаг. Гэвч ямартай ч би энэ бүхнийг хийдэггүй байсан ч болоосой гэж хүсдэг. Үүнд үнэхээр их цаг орно. Мэдээж, би үүн дээр бясалгана. Би энийг бас тэр бүхнийг хийж байхдаа бясалгалаа хийдэг. Бясалгах нь бас сайн боловч, тийм байдалтайгаар бясалгах шаардлагагүй байсан ч болоосой гэж хүсдэг. Өөрийгөө тойруулаад хөнжил ороож, буйдан дээрээ суугаад, нүдээ аньж, амрах нь илүү тухтай бөгөөд дотор гаднаа нэгэн зэрэг төвлөрөхөөс илүү амар. “Өө. Энэ үү? Үгүй, үгүй, биш байна. Өө чадахгүй нь, чадахгүй нь. Би ингэж чадахгүй нь. Энэ дэгээ, дэндүү хэцүү, хэт жижигхэн.” Маш их цаг завтай хатагтай нарт зориулж үүнийг хийдэг байх. Надад байхгүй зүйл бол цаг хугацаа. Бусад бүх зүйл бий. Үнэхээр бага цаг хугацаа.
Би урьд нь илүү найрсаг байсан. Илүү удаан ярьж, илүү зөөлөн, илүү тэвчээртэй байсан. Сүүлийн үед би, “Яг гол санаагаа. Хэт урт бүү ярь. Надад цаг зав алга, залуу минь. Үнэхээр алга.” гэж хэлдэг. Мөн заримдаа эмч надад эмийг маань тайлбарлаж өгөх гэхэд нь би, “За эмчээ, та биччихээд факсаар явуулчих.” гэж гэдэг. Би илүү хурдан уншиж чадна гэх гэсэн юм. Тэгээд ч би эмээ уухаа мартчихдаг учраас зүгээр л үүнийг заримдаа хэрэгтэй үедээ, санасан үедээ л уух гэж авч байгаагаа мэддэг.
Эмч хүртэл намайг тийм ч их эмд дургүй гэдгийг мэднэ, бүр биед сайн, өтөл насанд сайн, ахмад настнуудад сайн нэмэлт тэжээл гэх мэтийг ч их уух дургүй. Тэр сайн санасан ч, намайг уухаа мартчихдаг гэдгийг мэдэх учраас одоо ердөө гурван эх сурвалж болгон буулгасан, ердөө л гурав, өдөрт нэг л удаа ууна. Гурван эм, нэмэлт тэжээлүүд биш. Өдөрт нэг л удаа уух байтал би мартсаар л. Би, “Эмчээ, би өглөөд бүр нүүрээ угаахаа мартдаг.” гэхэд тэр, “Та яаж мартана вэ?” гэсэн. Би, “Би зүгээр л мартчихдаг.” гэсэн. Би бясалгалаасаа эсвэл нойр, хурхиралт гэх мэтээсээ гараад, үсэрч гарч, дараа нь явж, бичиг цааснуудыг яг урдаа байгааг хардаг. Тэгээд тэндээ дэгээдэгдэж, бусад бүхнийг мартдаг.
Яг урдаа байгаа хоолыг хүртэл, бүх бичиг цаасны ажил дуусах хүртэл би иддэггүй. Гэхдээ би тэдэнд эхлээд миний хоолыг авчраад дараа нь бичиг цааны ажлыг авчир гэж хэлж болохгүй, учир нь нэг хүний хувьд энэ бол маш их ажил. Бид бүгд завгүй. Нэг хүн хоолыг саванд хийгээд надад бичиг цаастай хамт авчирч өгдөг, учир нь бид хамт амьдардаггүй. Мөн охид өөр өөр зүйлстэй завгүй байдаг. Тэнд нэг хүү байдаг ч, намайг үймүүлдэггүй, тэр нь ч сайн. Тэр номын эгч байсан бол дээр байсан юм, тэгсэн бол энергийн шилжилтэд би санаа зовохгүй. Магадгүй та нар тэгж хэлнэ. За хамаагүй, тэр намайг үймүүлдэггүй ч, би түүнийг ахин дахин, нааш цааш яваад байхыг хүсэхгүй байна.
Хүн цөөн байж, энерги солилцох нь бага байх тусам надад төвлөрөхөд илүү дээр. Гаднын өөр энергийн халдалт бага байх тусмаа надад сайн. Мэдээж, намайг энд гарч ирэхэд, та нар хэдэн мянгаараа байдаг учраас би юу ч зохицуулж чадахгүй. Хаа сайгүй байдаг. Асуудалгүй. Гэвч гэртээ байгаа үедээ би илүү төвлөрөхийг хичээдэг, тэгснээр би дотор, гаднаа үр ашигтай ажиллах боломжтой. Тэгэхээр энэ бас тийм. Гэвч бас би хүмүүсийг шаардлагатай хэмжээнээс нь илүү ажиллуулмааргүй байна, учир нь хөвгүүд нэг газар амьдардаг, харин би хол, ноходтой амьдардаг. Харин нохойн туслах ирж буцаж, ирж буцдаг. Зохицуулах цаг нь болоход тэр ирдэг; үгүй үед тэр гэртээ харьдаг. Тиймээс би түүнийг амраадаг. Заримдаа надад хэрэгтэй зүйл гарахад, түүн рүү залгаад, “Та одоо юу хийж байна?” гэж асуудаг. Тэр хоолоо идэж байна гэвэл би, “Үгүй, үгүй. Тэгвэл ид ид. Та хоолло. Магадгүй дараа болъё.” гэдэг.
Шаардлагагүй үед би хүмүүсийг үймүүлэхийг хүсдэггүй. Тэд тэгэхийг хүсдэг ч би эелдэг занг нь буруугаар ашиглахыг хүсэхгүй байна. Өмнө нь тэд надад өглөө эрт, өглөөний цай авчирч, дараа нь үдээс хойш, өдрийн хоол авчирдаг байсан. Өглөөний цай, үдийн хоол; өдөрт хоёр хоолтой. Гэвч дараа нь би, “Та нар зөвхөн үдийн хоол авчрахад хангалттай.” гэж хэлсэн. Учир нь тэр өглөө эрт босох ёстой болж, бясалгалын цагаас нь хомслох юм уу орондоо унтах цагаас нь бага зэрэг хомслох бөгөөд бусад номын ах, эгч нар бас бичиг цаасыг шалгаж, надад хэвлэж өгөх гэж өглөө эрт босох ёстой болдог. Тэгэхээр багадаа гурав, дөрвөн хүн өглөө эрт босох ёстой болно. Тиймээс тэд тэр үед бясалгаж чадахгүй. Эсвэл магадгүй өнгөрсөн шөнө нь ядарч, орой болтол ажиллаад, өглөө нь амарч чадахгүй байсан болохоор дараа нь би өглөөний цайг хассан. Би, “Зүгээр л дараа нь аваад ир. Бичиг цаасыг бас дараа нь аваад ир.” гэж хэлсэн. Тэгснээр тэд өглөөгүүр илүү амарч, бясалгах боломжтой. Гэсэн ч, би тэгж их өлсдөггүй. Бичиг цаасыг хараад би, “Хөөх!” хоолноос минь илүү энэ сонирхолтой байна гэдэг. Тиймээс, тийм л байдаг.
Магадгүй энэ талаар яръя. Эзэн Махавирагийн талаар ярья. Тун сайн. Тэндээ үлдээрэй. Түүх. Унтах цаг болоогүй байна. Бидэнд хугацаа байгаа хэвээр, тийм үү? (Тийм.) Юу? ( Гүүд Лов сайн уу? ) Тэр одоо дээрдсэн. Түүнийг үнэхээр их уйлсан учраас би амьд үлдэж чадахгүй нь гэж бодсон. Угтаа Тэр уйлдаггүй. Тэр эрх хонгор амьтан биш. Шаардлагагүй үед тэр хуцдаг ч үгүй. Маш чимээгүй залуу. Тэгтэл Тэр зүрх минь тэсэж чадахгүй болтол уйлсан. Гэхдээ тэгэх нь сайн, надад маяаг үгүй хийх сэдэл өгсөн. Үгүй бол, би дэндүү завгүй, намайг байнга үймүүлээд байдаг тэр залууг мартсан байсан. Энэ удаад надад сайхан шалтаг гарсан. Би, “Чи бүр охин нь ээжийгээ хазах үнэхээр бохир занга ашиглажээ; энэ бол дэндүү жигшмээр. Би чамайг энд байхыг тань ахин зөвшөөрч чадахгүй.” гэж хэлсэн. Тэгээд л болоо. Би үнэхээр их уурлаж, жигшсэн байсан. Би, “Хэрэв чамд ямар нэг тооцоо хийхээ хүсвэл, надтай тооц. Нохдыг минь бүү дээрэлх. Энэ бол төсөөлөхийн аргагүй жигшмээр, дорд зүйл. Тиймээс чи бол миний хувьд бодолд байхад ч дүйхгүй. Чи явах ёстой.” гэж хэлсэн. Гэвч азаар, би жаахан ухаантай учраас би олон зүйлсийг, хурдан хийж чадна. Гэхдээ би арай ухаан муутай байсан бол илүү цаг хугацаа, илүү асуудал гарна. Би удаан яривал, илүү хугацаа шаардаж, улмаар надад та нарт зориулах хангалттай цаг гарахгүй. Тиймээс бүхнийг хурдхан хумьж баглаад, бичиг цаасан дээр ажиллаж байхдаа юм уу зарим засах ёстой бичлэгээ үзэж байхдаа хооллодог. Тийм! Үнэхээр хялбар.
